วันศุกร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ไปไหน ...ไปกาญฯ... (ก.ค.2553)

ไปเที่ยวกาญฯ

ด้วยว่ามีโอกาสหยุดยาว 3 วันช่วงเข้าพรรษา....
เลยได้พักผ่อน หย่อนใจ และไปทำบุญ กับกลุ่มเพื่อนๆ จากสื่อไฮเทค
อินเตอร์เนตไร้พรมแดน....

เสร็จสิ้นภาระกิจงานบุญ ก็เลยมุ่งหน้า ไปตามเส้นทางสายหมอกฝน
อันเคยได้มายลโฉมเมื่อหลายปีก่อน.... ซึ่งก็ทำให้ประทับใจจวบจนได้มีโอกาส
กลับไปเยี่ยมเยือนอีกครั้ง... และได้เดินทางไปไกลกว่าครั้งแรกมากมายนัก



พักค้างอ้างแรมกันที่ เขื่อนเขาแหลม...หรือ..เขื่อนวชิราลงกรณ์
บรรยากาศยามเช้า บนสันเขื่อน ในวันครึ้มฟ้าครึ้มฝน เย็นฉ่ำชื่นใจ
ลิงน้อยเจ้าถิ่น ออกมาต้อนรับผู้มาเยือน อย่างขยันขันแข็ง
ปีนป่ายสำรวจกะบะรถ แบบไม่ต้องเกรงใจเจ้าของรถกันเลย...

เส้นทางสู่ชายแดนยังมีอะไรให้ค้นหา....
วัดวังวิเวการาม...นามกระเดื่อง....




โบถส์ศักสิทธิ์ที่บางฤดู จมอยู่ใต้บาดาล....
แต่ในวันที่เราได้ไปเยือน ..... โบถส์เดียวกันนี้
กลับกลายสภาพตั้งอยู่บนเกาะกลางน้ำ
ที่ต้องเดินผ่านเนินหญ้าเขียวขจีไปไม่กี่ร้อยเมตร.

สุดเขตสุดแคว้นแดนไทยในฝั่งตะวันตก
แค่ข้ามแนวกั้นสีขาวแดง...ของด่านชายแดนไป....
หากเป็นในวันที่ด่านเปิด.... อาจบางที เราจะได้เหยียบย่าง
ไปยังต่างประเทศ....นามว่า เมียนม่าร์...
ก็เป็นได้

ไม่มีความคิดเห็น: